Her birimiz, sürekli dönüp duran farklı “ben’lerin bir döngüsüne sahibiz. Her biri kendi rolünü oynar: acıklı, aptal, iyi, ciddi-komik, trajik ve repertuarda mevcut olan daha pek çok roller. Sorun şu ki biz bu rolleri oynamayız, onlar bizi oynar. Çalışma’nın kastettiği anlamda bir rol oynamak için insanın şuurlu olması gerekir. Bir rolü şuurlu oynamak, Çalışma’nın yapmak olarak adlandırdığı şeye bir örnektir. Yalnızca şuurlu bir insan yapabilir. Şu anki durumumuzda, roller bizi oynar. Onları gözlemlemek ve onlarla bu kadar çok özdeşleşmemek -onların içinizde etkin olduğunu görmek ama kendinizi onlarla bir hissetmemek ve sessizce “Ben bu değilim!” demek- bu nedenle iyi bir şeydir. Kişinin bu “ben’lerden farklı olarak kendini hatırlamaya başlamasıdır bu. Ama her gün öncelikle her şeyi durdurarak, hiçbir şeyde olmayarak, hayattaki ya da hayatın bizde oluşturduğu şekliyle kendimizdeki hiçbir şeyle bağlantıda olmayarak Kendini Hatırlamayı uygulamamız gerekir. Maurice Nicoll